ارسال موردی یا جمعی؟
ساده‌ترین روشی که برای ارسال کالا و حمل بسته به ذهن صاحب هر کسب و کاری می‌رسد، ارسال محصول از در مغازه (یا انبار) به دست خریدار است.
این روش سال‌ها به شکل سنتی در بازارهای ایران رایج بوده است.
نقش اول هر شاگرد مغازه‌ای بردن کالا و رساندنش به دست مشتریان بوده است.
کسانی که چند دهه پیش بازار فرش فروشان را به یاد دارند، به خوبی به خاطر می‌آورند که هر فرش فروشی یک شاگرد داشت که فرش‌ها را لوله می‌کرد، پشت موتور وسپا می‌گذاشت و آن را تا در خانه خریداران می‌برد.
بسیاری از تجار بزرگ بازار تهران خاطرات شاگردی خود را با افتخار و با آب و تاب تعریف می‌کنند.
رایج بود که فروشگاه‌های بزرگ‌تر و یا صنف اغذیه که معمولا سفارش بیشتری داشتند، شاگردان بیشتری بگیرند و این سنت قدیمی حالا هم در بازار با جوانک‌هایی که چند مجمع غذا سر دست دارند، زنده است.
اما اگر مشتریان یک کسب و کار در همان راسته‌ی بازار نباشند چه؟
اگر قرار باشد، کالای سفارش داده شده، از این سوی تهران به آن سوی شهر ارسال شود چه؟
با حجم ترافیکی که تهران مدرن همه روزه با آن دست و پنجه نرم می‌کند، آیا ارسال بسته یا محصول توسط صاحبان کسب و کار منطقی و به صرفه است؟
شاید روش سنتی همچنان برای کسب و کارهای سنتی پاسخگو باشد. مثلا مشتریان یک مغازه‌ی فروش لوازم خانگی معمولا از اهالی محل هستند و تعدادشان هم محدود است. اما برای یک فروشگاه اینترنتی که ممکن است در طول روز بیش از یکصد سفارش دریافت کند، استخدام چند شاگرد می‌تواند پاسخگوی نیاز باشد؟!
به عبارتی؛ روش سنتی دیگر با کسب و کار مدرن قابل انطباق نیست.
حتی اگر قرار باشد کسب و کاری برای ارسال یکصد بسته به یکصد آدرس، یکصد پیک موتوری خبر کند، حجم زیادی از توان خود را باید صرف عملیات اعلام آدرس‌ها، توزیع بسته‌ها، تحویل بسته‌ها، جمع آوری پول‌ها و … کند!
حتی فکر کردن به این حجم از کار هم برای کسی که تخصصش فروش محصول است (و نه حمل و نقل کالا) سرگیجه آور است!
از طرفی اگر قرار باشد پیک‌های موتوری استخدام نباشند، یعنی هر روز یک نفر جدید برای یک آدرس جدید!
راه حل ساده‌ی ارسال این چنینی محصولات، ارسال جمعی کالاست.
یعنی صاحب کسب و کار تعداد معینی از محصولات عرضه شده‌ی خود را در اختیار شرکت حمل و نقل قرار می‌دهد و فهرستی از آدرس‌های مشتریان را در اختیار این شرکت قرار می‌دهد.
اسپید، راهکاری برای توزیع کالای فروشگاه‌های آنلاین و بسته‌های سازمانی
نمونه‌ی شرکت‌های موفق ارائه دهنده‌ی خدمات ارسال تجمعی کالا، شرکت اسپید است.
اسپید توزیع جمعی کالا و عملیات ارسال بسته در تهران را از صفر تا صد بر عهده می‌گیرد و در این حوزه متخصص است.
در اسپید آدرس‌ها به یک مسیریاب هوشمند داده می‌شود تا نزدیک‌ترین و کم‌ترافیک‌ترین راه را پیدا کند. نزدیک‌ترین مقاصد را به هم مشخص کند و مرسوله‌های هم‌مسیر را به یک پیک بسپارد.
این «تخصص در عملیات ارسال سفارش‌ها» بزرگ‌ترین مزیت اسپید است که باعث شده بسته‌ها به سرعت و با کمترین هزینه به مقصد برسد.
در واقع با توزیع تجمعی و سپردن کل پروسه‌ی ارسال بسته در تهران به اسپید:
- هم سرعت ارسال افزایش می‌یابد
- هم هزینه ارسال کم می‌شود
- و دردسرهای ارسال سنتی و تک به تک بسته از بین می‌رود.
در واقع نه تنها هزینه‌ها در این روش پایین آمده است بلکه تخصص در ارسال باعث شده اسپید بتواند یک قیمت ثابت برای ارسال به همه نقاط تهران در نظر بگیرد.
از طرفی سفیران اسپید با بهره‌گیری از سیستم پرداخت هوشمند می‌توانند پول محصول ارسالی را از سفارش دهنده دریافت و مستقیما به حساب فروشنده واریز کنند. کاری که حتی بازاری‌های قدیم خیلی راحت به شاگردان خود نمی‌سپردند!
در این سیستم هر فروشنده یا کسب و کار دارای پنل اختصاصی خود است و می‌تواند به طور دایم بر امور مالی بسته‌های ارسال شده نظارت و کنترل داشته باشد.
علاقه‌مندان برای آشنایی بیشتر با خدمات اسپید، ارائه دهنده راهکار توزیع کالا به فروشگاه‌های آنلاین و اینستاگرامی، می‌توانند به وب‌سایت این شرکت به آدرس speeddeliv.com/business مراجعه کنند.
برچسب ها: اسپید, مزیت رقابتی, کسب و کار
منبع
