رسانه کلیک – رئیس مرکز فناوری اطلاعات و توسعه‌ی اقتصاد هوشمند وزارت امور اقتصادی و دارایی پذیرش استارتاپ‌ها را در بورس را به شرط شکل‌گیری و نهایی‌شدن بازار هدف آن استارتاپ در فرابورس اعلام کرد.
سه سال از طرح بحث ورود استارتاپ‌ها به بورس می‌گذرد. استارتاپ‌ها را می‌توان مرحله‌ای از طول عمر هر شرکتی به حساب آورد که تمام شرکت‌های بزرگ از مرحله استارتاپ گذر کرده‌اند.اکنون اینطور به‌نظر می‌رسد که امکان حضور استارتاپ‌ها در فضای بورس، درصورت داشتن بازار هدف در این بازار مهیا شده است.
مطابق با گفته علی عبداللهی، رئیس مرکز فناوری اطلاعات و توسعه‌ی اقتصاد هوشمند وزارت امور اقتصادی و دارایی، مقدمات لازم برای تشکیل بازار هدف این استارتاپ‌ها در بورس از خرداد سال جاری فراهم شده است و تا چند هفته‌ی آینده طبق برنامه‌ریزی‌ها به‌ثمر خواهد رسید. بازار هدف به گروه خاصی از خریداران بالقوه اطلاق می‌شود که به‌احتمال بسیار زیاد خریداران محصولات و خدمات شما خواهند بود.
وزیر اقتصاد در اواسط خرداد خبر از فراهم‌شدن مقدمات پذیرش چهار شرکت بزرگ استارتاپی دیجی‌کالا، کافه بازار، تپ‌سی و شیپور داد و اعلام کرد این شرکتها به‌تدریج از مرداد تا پایان شهریور این سال وارد بورس می‌شوند. به‌نظر می‌رسد ورود این شرکتها نیز تا راه‌اندازی بازار هدف و نیز تکمیل اطلاعات درخواستی این شرکتها متوقف شده است.
علی عبداللهی، رئیس مرکز فناوری اطلاعات و توسعه‌ی اقتصاد هوشمند وزارت امور اقتصادی و دارایی، در گفت‌وگو با پیوست به وجود مقرراتی خاص برای ورود به بورس و فرابورس اشاره می‌کند و احتمال داد رسیدن به این خطوط برای تمامی شرکتها، به‌‌ویژه شرکت‌های دانش‌بنیان و استارتاپی مقدور نباشد. وی حضور در بازار بورس را فرصتی مناسب برای جذب سرمایه و توسعه توسط این شرکتها دانست.
پیش‌از‌این نیز امیر هامونی، مدیرعامل شرکت فرابورس، شرط ایجاد تابلو بازار هدف برای شرکتها را مبدل شدن این شرکتها به استارتاپ دانست تا این شرکتها با استاندارد وارد بازار سرمایه شوند. به‌‌گفته‌ی هامونی، نگرانی برای واردنکردن هر استارتاپ کوچکی به بورس قابل درک است؛ زیرا حضور استارتاپ‌های کوچک و قوام‌نیافته می‌تواند منجر به لطمه جدی به آن‌ها شود و هم باعث ازبین‌رفتن اعتماد عمومی به کل استارتاپ‌ها و ریزش چشمگیر ارزش آن‌ها در بورس شود.
با این تفاسیر، به‌نظر می‌رسد دسته‌بندی شرکتها در فرابورس براساس اشتهای ریسک آن‌ها صورت پذیرد و بنابر عمر شرکتها، بهره‌برداری و تداوم فعالیت آن‌ها ریسک‌های درنظرگرفته‌شده برایشان را نیز در یکی از تابلوها جای دهد. اشتهای ریسک، میزان ریسکی است که هر سازمان برای پذیرش آن آمادگی دارد و وظیفه‌ی آن برقرارکردن تعادل بین مزایای احتمالی و تهدیدهایی است که به‌ناچار تغییر ایجاد می‌کنند.
از دیگر مشکلاتی که پیش روی استارتاپ‌ها برای ورود به بورس قرار دارد، فراهم‌نبودن امکان ارزش‌گذاری سهام آن‌ها به‌‌دلیل دارایی‌های نامشهود است؛ زیرا ارزش‌گذاری دارایی‌های این‌چنینی از پیچیدگی و سختی‌های خاص خود برخوردار است. به‌نظر می‌رسد درصورت تشکیل و نهایی‌شدن بازار هدف، بسیاری از شرکت‌های متقاضی ورود به بورس، راه ساده‌ای برای ورود به فرابورس طی کنند و حضور استارتاپ‌ها به ایجاد زبان مشترکی میان تکنولوژی و بورس منجر شود.
