به گزارش تجارت‌نیوز، اگر همینطوری و تا دو سال آینده پیش برود ماهی برای خوردن پیدا نمی‌شود.» این را یکی از ماهیگیران آب‌های خلیج فارس می‌گوید. حرف از صید ترال در آب‌های جنوب کشور است که هم آسیب‌های محیط زیستی زیادی در پی دارد و هم نان بسیاری از صیادان را آجر کرده است.
برخی از صیادان جنوب کشور می‌گویند بارها اعتراضمان را به سازمان شیلات بردیم اما دستمان به جایی بند نشد. از کسادی بازار و سفره‌هایی که گاهی از ماهی خالی است می‌گویند.
دست خالی صیادان بومی برای صید
بعد از ظهر که هوا خنک می‌شود دل به دریا می‌زنند و صبح که می‌شود برمی‌گردند. برخی هم نه روزانه بلکه هفتگی کارشان طول می‌کشد. تقریبا حرفشان یکی است: «کشتی‌های چینی ماهی‌ها را صید می‌کنند و چیزی به ما نمی‌رسد.» محمد یکی از صیادها می‌گوید: «قبلا هر قایقی در روز دست کم سه یا چهار میلیون تومان درآمد داشت. اگر قبلا روزی ۲۰۰ کیلو ماهی صید می‌کردیم الان روزی ۲۵ کیلو صید داریم.»
یکی دیگر از صیادها می‌گوید: «از وقتی که به دنیا آمدیم در این شغل بودیم، شغل دیگری هم نداریم. حالا ما اینها را می‌گوییم از صید ترال جلوگیری می‌شود؟» اشاره‌اش به این است که اعتراضشان تا به حال به جایی نرسیده است.
تورهای صید ترال فقط ماهی‌های بزرگ را صید نمی‌کند، هر چه در مسیرشان باشد را جمع می‌کند، ریز یا درشت، خوراکی یا غیرخوراکی! اگرچه پیش از این و در مردادماه سال جاری از سوی معاون محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست ممنوعیت صید ترال اعلام شد اما اسماعیل کهرم، بوم شناس و فعال محیط زیست به تجارت‌نیوز می‌گوید: «چینی‌ها از سوی سازمان شیلات برای صید ترال اجازه دارند.»
اخیرا هم معاون امنیتی و انتظامی وزارت کشور از توقف صید ماهی ترال برای تامین نیازهای معیشت مرزنشینان و حفظ منافع کشور خبر داد. این در حالی است که صیادان محلی می‌گویند همچنان صید ترال ادامه دارد.
۲۰ تن موجود مرده در هر صید ترال
اسماعیل کهرم می‌گوید: «در جنوب کشور حدود ۴۰۰ هزار صیاد بومی و سنتی داشتیم که با قایق‌های کهنه و خراب به دریا می‌رفتند و مثلا اندازه دوبرابر مصرف خانه، ماهی صید می‌کردند. تا اینکه سر و کله چینی‌ها پیدا شد.»
این فعال محیط زیست در توضیح فعالیت چینی‌ها در آب‌های جنوب کشور می‌گوید: «در صید ترال تور ماهیگیری به شکل یک قیف در کف دریا قرار می‌گیرد که انتهای آن بسته است با عرض ۳۰ متری و طول ۸۰ تا صد متر. این تور هر چه کف دریاست را جمع می‌کند. این قیف را که در عرشه پهن می‌کنند حدود ۲۰ تن موجودات مرده به عرشه می‌آیند. ۸۵ درصد از آن را که برای انسان مصرفی ندارد را مرده به دریا می‌ریزند.»
کهرم ادامه می‌دهد: «موجودات کف زی در این تور هم گرفتار می‌شوند که قابل مصرف برای انسان نیست اما غذای ماهی‌هایی است که مورد مصرف انسان است.»
این فعال محیط زیست می‌گوید: «اگر امروز صید ترال متوقف شود ، هفت سال طول می‌کشد تا نتیجه آن را ببینیم . چون چینی‌ها کف‌روبی کرده‌اند و غذا برای ماهی‌های استخوانی که ما می‌خوریم وجود ندارد.»
کهرم در پایان به وضعیت صیادان بومی اشاره می‌کند: «گریه برخی از صیادان محلی را دیده‌ام. کسانی که می‌گفتند چند روز است ماهی روی سفره ندارم.»
